🐡 Kto Nie Skacze Ten Z Torunia

Odcinek epicki to! Łapek 300 wbijecie! FACEBOOK: http://www.facebook.com/MiszczYoda KOSZULKI - http://yodamistrz.cupsell.pl NARF - https://www.youtube.com 32K views, 90 likes, 9 loves, 23 comments, 260 shares, Facebook Watch Videos from Śmiech to zdrowie: Kto nie skacze ten Siemanko !DLA JASNOŚCI MAM ZGODE OD AUTORÓW ! Przedstawiam film o wtopach firmy Rotkart oraz pare urywków zetusa i moich Zapraszam do zostawienia suba !ZETUS " a w tym kole, a w tym kole jedna nóżka skacze, kto nie widział jednej nóżki niechaj ją zobaczy. Trudno skakać jednej nóżce, bo skakanie męczy, "Ciężko żałować idioty, który na magika wybiera IV piętro niskiego budynku, "Kto nie skacze, ten z policji", "W ostatniej chwili złapał się krawężnika", "Nie żal mi go" - to tylko Dlaczego Torunia nie będzie w smartfonie? iwanme 20.03.12, 07:32 "- Dostałem plik w Wordzie, a nasza aplikacja wymaga wprowadzenia danych zapisanych w Excelu - relacjonuje. Ef5f. Tysiące bydgoszczan zebrało się w środę na pl. Wolności, aby zaprotestować przeciwko ustawie ACTA, podpisanej dziś przez polską ambasador w Tokio. Uczestnicy zapowiadają, że to nie koniec."Formujemy szyk! Ruszamy w stronę pl. Wolności, to znaczy w stronę Starego Rynku oczywiście. Aha, i jest nas zdecydowanie więcej niż w Warszawie" - od tych słów rozpoczął się protest przeciwko ACTA w Bydgoszczy. Szacuje się, że uczestniczyło w nim ok. 4 tys. osób. Protestujący umawiali się na marsz przez Facebooka, tam mogli też zobaczyć mapkę z zaznaczoną trasą oraz dowiedzieć się, że marsz został zorganizowany przez osoby prywatne oraz Kongres Nowej Prawicy, Ruch Poparcia Młodych i co ciekawe, przez Młodych Konserwatystów. Protest ruszył zgodnie z planem o godzinie podpisy pod petycją przeciwko podpisaniu ACTA zbierano już od godziny 16, aż do końca. Uczestnicy przeszli ul. Gdańską i ul. Mostową, krzycząc: "Rząd się sprzedał!". Jak widać na filmie z YouTube'a, po dotarciu na miejsce, Stary Rynek był wypełniony po też została odczytana petycja. Później tłum skandował: "Donald Tusk! Gdzie Twój mózg?" oraz "Donaldzie, łobuzie, wsadzimy ci ACTA w buzię!". Na hasło: "Kto nie skacze, broni ACTA!" wszyscy protestujący zaczęli ust jednego z organizatorów padła również deklaracja: "To dopiero początek walki o naszą wolność i jeżeli ktoś spróbuje nam ją odebrać, to niestety, jak jest napisane w naszej petycji, to my wybraliśmy ten rząd, ale też my możemy go obalić!". Tłum poparł go okrzykami. Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera Redakcja PoBandzie 27 sierpnia, 2019 18:00 Zdjęcie, Facebook KS Toruń Po czterdziestu czterech sezonach nieprzerwanych startów w elicie toruński Get Well spada do pierwszej ligi. Nie ma przebacz, żaden cud lub inne meldonium torunian już nie uratuje. „Krzyżackie” serca krwawią. Reszta żużlowej Polski nie ukrywa radości. Dlaczego wszyscy nie lubią KS-u Toruń? Najprościej jest odpowiedzieć, że przez sławetny walkower w finale Ekstraligi w 2013 roku. Dużo w tym racji, ale zdecydowanie nie zamykałbym się na inne tropy. Przez lata torunianie jeździli w ścisłym topie, prowadzili zacięte boje w play-off. Często rywale się zmieniali, a KS (wcześniej Stal, Apator, Unibax czy teraz Get Well) stał na wysokich pozycjach. A tam, gdzie walka o medale, splendory i wielkie pieniądze, tam emocje sięgają zenitu. Czasami bywa ostro i nieparlamentarnie. Torunianie nigdy nie odpuszczali, używając terminologii z serialu „Gra o tron” przed nikim nie klęknęli. W ferworze walki narobili sobie wrogów. Z Falubazem torunianom nie po drodze. Akurat w tym przypadku głównie z powodu finałowego walkowera w 2013 roku. Lecz już w sezonie 2009 relacje pomiędzy kibicami obu drużyn znacznie pogorszyły się. Finał pomiędzy Falubazem a ówczesnym Unibaksem Toruń wielokrotnie przekładano, bo Piotr Żyto najpierw spreparował tor, a później nie potrafił przygotować go do użytku. W rewanżu Darcy Ward i Chris Holder ciągnęli szalik Falubazu po torze. Tego gestu zielonogórscy kibice Australijczykom nigdy nie wybaczyli. Z Lesznem Unibax też jeździł w ligowych finałach i półfinałach. Finał z 2007 roku kończył się bijatyką kibiców na torze. Najbardziej jednak fanów obu drużyn podzielił półfinał rozegrany w Lesznie w 2011 roku. Toruńska ekipa dowodzona przez byłego menedżera Unii, Sławomira Kryjoma narzekała na nawierzchnię toru. Anioły domagały się nawet walkowera. Mecz rozpoczął się kilkadziesiąt minut później. Nie brakowało upadków i spornych sytuacji. Po meczu torunianie czuli się oszukani, na pomeczowej konferencji wrzało nie mniej niż na torze, a w roli główniej wystąpił Kryjom. Ze Spartą Wrocław torunianie na dobre „pokłócili się” w 1995 roku. Mecz przy Broniewskiego miał rozstrzygnąć, kto zdobędzie złoto. Przed ostatnim biegiem Sparta wygrywała 44:40, żeby decydujące starcie przegrać 0:5. Sędzia najpierw wykluczył Piotra Protasiewicza, a w powtórce w kontrowersyjnych okolicznościach Tommy Knudsena. Apator wygrał jednym punktem, a Spartanie długo nie mogli otrząsnąć się po tej porażce. Burza medialna po meczu trwała kilka tygodni. Choć Sparta i tak zdobyła mistrzostwo. W późniejszych latach nie brakowało finałowych emocji, walkowerów i prezesowskich konfliktów szczególnie na linii Andrzej Rusko – Marek Karwan. A co z Włókniarzem? Finał ligi z 2003 roku, zaczynał się kilkoma zadymami, co przyjaźni przecież nie zbudowało. Gdyby spojrzeć na lata bliższe współczesności, to bez wątpienia półfinał z 2013 roku mocno skonfliktował oba kluby. W Toruniu koszmarny karambol zaliczył Emil Sajfutdinow. Częstochowianie za winnego uznali Adriana Miedzińskiego. W rewanżu panowała gęsta atmosfera i gigantyczne emocje. W nieprawdopodobnych okolicznościach do finału awansował Unibax. Od tego meczu dla kibiców Włókniarza toruński klub stał się wrogiem publicznym numer jeden. Pod Jasną Górą z lubością śpiewają „kto nie skacze ten z Torunia”. Finał ekstraligi z 2016 roku poróżnił torunian ze Stalą Gorzów. Podczas decydującej batalii w Gorzowie tor rozpadł się po czterech biegach. Goście wpadali w dziury, koleiny, tracąc dystans do rywali. Stal wygrała złoto, a potem na gorzowian posypały się kary za nieregulaminowe przygotowanie toru. I co z tego? Cel uświęca środki. Tytuł przecież został w Gorzowie. Pojedynki z Grudziądzem i Bydgoszczą, to wiadomo derby. Jak świat długi i szeroki trudno w tym miejscu o przyjaźń. Z Gdańskiem jakoś wszystkim toruńskim klubom nie po drodze. Tak jest na żużlu, w piłce nożnej, ale i hokejowy Stoczniowiec Gdańsk doczekał się negatywnej pieśni na swój temat. A Rybnik? Grigorij Łaguta i meldonium. Zabrane punkty Łagucie za jazdę na dopingu uratowały torunian przed spadkiem w 2017 roku. Ktoś się cieszył z utrzymanie, inni szukali winnych spadku. Koniec wyliczanki, po której widać jasno i klarownie, że KS zdążył podpaść wszystkim możnym ligi. Dlaczego? Bo sam był jednym z tych możnych. Bił się o największe cele i nie odpuszczał. I co bardzo istotne na szczycie nie pojawiał się raz na dekadę tylko regularnie wojował o medale. Przez ilość powtórzeń nagromadziło się konfliktów. Można nawet zaryzykować stwierdzenie, że klub z Torunia stał się nielubiany, bo był dobry. Teraz Anioły spadają z ekstraligi. Nie ma co się obrażać na żużel i panujące w nim reguły. Spadek trzeba wziąć na klatę, nie zwieszać głowy tylko wyciągnąć odpowiednie wnioski i zabrać się do roboty. A ekstraliga jeszcze za torunianami zatęskni. DAWID LEWANDOWSKI #apator, get well, get well toruń, KS Toruń żużel, stal toruń Najnowsze wpisy 7 komentarzy on Dlaczego wszyscy nie lubią torunian? Dryla King -Anty ostafa Witam, Bardzo fajny artykuł, idealnie wszystko skomponowane:) Verleier Artykuł skrajnie nieobiektywny. Myślę, że zdecydowana większość osób nie lubi aktualnie Torunia za żenujące występy jego właściciela na każdym kroku i obrażanie każdego kogo obrazić się dało. A odnośnie zdania „cel uświęca środki” może warto byłoby wspomnieć jak „Get Well” ściągnął Runego Holtę? Moshpit1984 Miła odmiana po tym czego fani żużla doświadczają na Syfach. Artykuł podobał mi się ale nie zgodzę się z tym że Toruń jest nielubiany bo był dobry. Są nielubiani bo płakali, kombinowali, bo od dawna wokół nich panowała dziwna atmosfera 😉 Wojtek Kombinowali? Na przykład? A jakbyś dodał troszkę obiektywizmu, to zauważyłbyś „płacz” w wielu klubach. Pozdrawiam. Tomek Nikt tak nie płakał jak Toruń. Choćby 2018 rok mecz Sparta Getwell i Jacuś latający za komisarzem, bo Dorbucki za bardzo polał, 2018 to samo – Jacuś biegający za komisarzem bo za bardzo przyczepnie na zewnętrznej. Viktor W nawiązaniu do tytułu artykułu „Dlaczego wszyscy nie lubią torunian?” ten tytuł kojarzy mnie się z takim zawoalowanym pod publiczkę hejtem. Właśnie w tej kwestii pozwolę sobie na parę słów komentarza:. „Reszta żużlowej Polski nie ukrywa radości” co to znaczy reszta – ekstraliga, I liga II liga prezesi, kibice tych klubów też. To takie teraz wypaczone w obecnej dobie balansowania wszelkimi wartościami. Oj pojechał pan redaktor buldożerem i zrównał wszystko i po wszystkich. Skoro zadał pan sobie tyle trudu z odwołaniem do historii. To jest to wyliczanka nie spójna i niekompletna. Co Do Częstochowy należało dodać jak to Krzyżaniak zamknął furtkę przy bandzie Drabikowi (Senior) a Drabik pokazywał wulgarny gest poniżej krocza. Dodajmy, że po meczu z Włókniarzem Łaguta jechał jeszcze w potyczce nie tylko ze Stalą, ale i Fogo Unią Leszno. To spotkanie jednak rybniczanie przegrali 44:46 i dopingowa wpadka nie spowodowałaby straty dużych punktów. A co zostało zweryfikowane?Co do Falubazu- w kuluarach ustalenia były inne co do przesunięcia meczu (z powodu kontuzji Holdera Goloba) z czego pan magia w ostatniej chwili się wycofał. Prawdopodobnie Pryncypał z Torunia nakazał- mecz się nie odbędzie. Być może po latach ktoś tą rejteradę w książce opublikuje. Zastanawiające jest ,że decyzje zapadły odgórnie a ten kleszcz historyczny uczepił się oraz bezpośrednio uderza w Toruń oraz kibiców; tylko co kibice są winni? Co do Stali-sędzia z Torunia przeszedł do sędziowskiej historii jako jedyny polski arbiter w 1988 roku odważył się przerwać po sześciu biegach ligowy mecz Stali Gorzów z Unią Leszno w Gorzowie uznając tor jako spreparowany. Złoty medal cytuję „I co z tego? Cel uświęca środki”. Tytuł przecież został w Gorzowie to już jest skandaliczne- a gdzie duch sportu walki niech wygra lepszy a nie kombinacje z torem. To chamstwo jest pozytywną wartością do naśladowania. Kary się posypały a medal pozostał bo kolesiom na zydlach zabrakło odwagi sprostowania werdyktu o nie przyznania medalu Co do Grudziądza; to Grudziądz zawdzięcza Toruńczykom ,że tam powstał żużel. Bo przez jakiś czas temu tam było zaplecze drugiej toruńskiej drużyny Co do Bydgoszczy- Kolejna wcześniejsza niż w Zielonej Górze dobrowolna rejterada toruńskich zawodników. Derby derbami oraz napędzanie przez prasę kibiców na siebie. Co do Gdańska ile kibole rozbili autobusów z toruńskimi wycieczkami na hokej. Cytuję”Można nawet zaryzykować stwierdzenie, że klub z Torunia stał się nielubiany, bo był dobry.” Nie do końca Toruń miał przeważnie prywatnego właściciela klubu stać było na zakup zawodników z górnej półki. W naszej nacji kto ma więcej lub dużo to trzeba na niego kogoś nasłać albo mu dowalać. Jak polak ci nie zaszkodził to już ci pomógł. Tam gdzie tańczy pieniądz tam milknie muzyka. Niestety ale osoby zamożne bardzo często kierują się egocentryzmem, narcyzmem własnego ego. Patrz działania wypowiedzi. A takie zachowania kibiców irytują. Nie wiem dlaczego a chyba to leży w naturze zamożnego człowieka co inni budowali z mozołem a mówię o początkach o tradycji,historii, dorobku klubów to ci jakże często rujnują. Powołuje się na stanowiska osoby nie kompetentne byle mentalni i medialni (były akademicki wykładowca). A kto tego wykładowcę publicznie skrytykuje ten musi niestety klub opuścić. A motto klubu NA ZAWSZE RAZEM No z kim?????Dorobek opinie klubu jest bardzo łatwo zaprzepaścić i taką spuściznę albo zgliszcza pozostawić następcom. Pozdrawiam serdecznie wszystkich kibiców żużla. A obecnych redaktorów- łączę pozdrowienia co niektóre. Przyznaję ogrom kłębiących się myśli nie zawsze potrafię w odpowiednią formę pisemną przybrać za co serdecznie z góry przepraszam. Skomentuj Musisz być zalogowany by dodać komentarz. 7 komentarzy on Dlaczego wszyscy nie lubią torunian? Dryla King -Anty ostafa Witam, Bardzo fajny artykuł, idealnie wszystko skomponowane:) Verleier Artykuł skrajnie nieobiektywny. Myślę, że zdecydowana większość osób nie lubi aktualnie Torunia za żenujące występy jego właściciela na każdym kroku i obrażanie każdego kogo obrazić się dało. A odnośnie zdania „cel uświęca środki” może warto byłoby wspomnieć jak „Get Well” ściągnął Runego Holtę? Moshpit1984 Miła odmiana po tym czego fani żużla doświadczają na Syfach. Artykuł podobał mi się ale nie zgodzę się z tym że Toruń jest nielubiany bo był dobry. Są nielubiani bo płakali, kombinowali, bo od dawna wokół nich panowała dziwna atmosfera 😉 Wojtek Kombinowali? Na przykład? A jakbyś dodał troszkę obiektywizmu, to zauważyłbyś „płacz” w wielu klubach. Pozdrawiam. Tomek Nikt tak nie płakał jak Toruń. Choćby 2018 rok mecz Sparta Getwell i Jacuś latający za komisarzem, bo Dorbucki za bardzo polał, 2018 to samo – Jacuś biegający za komisarzem bo za bardzo przyczepnie na zewnętrznej. Viktor W nawiązaniu do tytułu artykułu „Dlaczego wszyscy nie lubią torunian?” ten tytuł kojarzy mnie się z takim zawoalowanym pod publiczkę hejtem. Właśnie w tej kwestii pozwolę sobie na parę słów komentarza:. „Reszta żużlowej Polski nie ukrywa radości” co to znaczy reszta – ekstraliga, I liga II liga prezesi, kibice tych klubów też. To takie teraz wypaczone w obecnej dobie balansowania wszelkimi wartościami. Oj pojechał pan redaktor buldożerem i zrównał wszystko i po wszystkich. Skoro zadał pan sobie tyle trudu z odwołaniem do historii. To jest to wyliczanka nie spójna i niekompletna. Co Do Częstochowy należało dodać jak to Krzyżaniak zamknął furtkę przy bandzie Drabikowi (Senior) a Drabik pokazywał wulgarny gest poniżej krocza. Dodajmy, że po meczu z Włókniarzem Łaguta jechał jeszcze w potyczce nie tylko ze Stalą, ale i Fogo Unią Leszno. To spotkanie jednak rybniczanie przegrali 44:46 i dopingowa wpadka nie spowodowałaby straty dużych punktów. A co zostało zweryfikowane?Co do Falubazu- w kuluarach ustalenia były inne co do przesunięcia meczu (z powodu kontuzji Holdera Goloba) z czego pan magia w ostatniej chwili się wycofał. Prawdopodobnie Pryncypał z Torunia nakazał- mecz się nie odbędzie. Być może po latach ktoś tą rejteradę w książce opublikuje. Zastanawiające jest ,że decyzje zapadły odgórnie a ten kleszcz historyczny uczepił się oraz bezpośrednio uderza w Toruń oraz kibiców; tylko co kibice są winni? Co do Stali-sędzia z Torunia przeszedł do sędziowskiej historii jako jedyny polski arbiter w 1988 roku odważył się przerwać po sześciu biegach ligowy mecz Stali Gorzów z Unią Leszno w Gorzowie uznając tor jako spreparowany. Złoty medal cytuję „I co z tego? Cel uświęca środki”. Tytuł przecież został w Gorzowie to już jest skandaliczne- a gdzie duch sportu walki niech wygra lepszy a nie kombinacje z torem. To chamstwo jest pozytywną wartością do naśladowania. Kary się posypały a medal pozostał bo kolesiom na zydlach zabrakło odwagi sprostowania werdyktu o nie przyznania medalu Co do Grudziądza; to Grudziądz zawdzięcza Toruńczykom ,że tam powstał żużel. Bo przez jakiś czas temu tam było zaplecze drugiej toruńskiej drużyny Co do Bydgoszczy- Kolejna wcześniejsza niż w Zielonej Górze dobrowolna rejterada toruńskich zawodników. Derby derbami oraz napędzanie przez prasę kibiców na siebie. Co do Gdańska ile kibole rozbili autobusów z toruńskimi wycieczkami na hokej. Cytuję”Można nawet zaryzykować stwierdzenie, że klub z Torunia stał się nielubiany, bo był dobry.” Nie do końca Toruń miał przeważnie prywatnego właściciela klubu stać było na zakup zawodników z górnej półki. W naszej nacji kto ma więcej lub dużo to trzeba na niego kogoś nasłać albo mu dowalać. Jak polak ci nie zaszkodził to już ci pomógł. Tam gdzie tańczy pieniądz tam milknie muzyka. Niestety ale osoby zamożne bardzo często kierują się egocentryzmem, narcyzmem własnego ego. Patrz działania wypowiedzi. A takie zachowania kibiców irytują. Nie wiem dlaczego a chyba to leży w naturze zamożnego człowieka co inni budowali z mozołem a mówię o początkach o tradycji,historii, dorobku klubów to ci jakże często rujnują. Powołuje się na stanowiska osoby nie kompetentne byle mentalni i medialni (były akademicki wykładowca). A kto tego wykładowcę publicznie skrytykuje ten musi niestety klub opuścić. A motto klubu NA ZAWSZE RAZEM No z kim?????Dorobek opinie klubu jest bardzo łatwo zaprzepaścić i taką spuściznę albo zgliszcza pozostawić następcom. Pozdrawiam serdecznie wszystkich kibiców żużla. A obecnych redaktorów- łączę pozdrowienia co niektóre. Przyznaję ogrom kłębiących się myśli nie zawsze potrafię w odpowiednią formę pisemną przybrać za co serdecznie z góry przepraszam. Skomentuj Musisz być zalogowany by dodać komentarz. - Kto nie skacze ten z Torunia - śpiewali już w marcu na przedsezonowej prezentacji, „ostrząc sobie zęby” na to prestiżowe starcie. Dlaczego to właśnie pojedynki z Toruniem są dla częstochowian najbardziej prestiżowe? - Myślę, że wynika to z siły tradycji. Te mecze zawsze miały swój klimat, swój smaczek. Poza tym wielokrotnie decydowały o mistrzostwach Polski czy medalach - powiedział Marian Maślanka, były prezes częstochowskiego Włókniarza. Dla niego już na zawsze najbardziej szczególnym częstochowsko-toruńskim pojedynkiem zostanie finałowy rewanż w 2003 roku. Wówczas na trybunach zasiadło ponad 30 tysięcy widzów! - Może coś w tych okolicach. To były inne czasy. Nikt wtedy dokładnych wyliczeń nie prowadził. Poza tym nie było krzesełek, ludzie siedzieli na ławkach, mieli możliwość się ścieśnić - zauważył Maślanka. Top Sekret Włókniarz triumfował wówczas przy Olsztyńskiej 49:41, a trybuny, które wypełniły się szczelnie już dwie godziny przed meczem(!), eksplodowały po 14. biegu. Sebastian Ułamek i Andreas Jonsson pokonali wówczas podwójnie Piotra Protasiewicza i Tomasza Bajerskiego zapewniając częstochowianom mistrzowską koronę. - Pamiętam też wiele innych niesamowitych spotkań. Chociażby naszą efektowną wygraną w Toruniu 59:31, której nie był w stanie znieść ówczesny właściciel toruńskiego zespołu - Roman Karkosik. Milioner jeszcze przed zakończeniem spotkania opuścił trybuny - zdradził były prezes Włókniarza. - Były też oczywiście porażki, a czasem nawet bardzo gorzkie wygrane, jak chociażby ta w 2013 roku w półfinale play off - dodał Maślanka. W tamtym meczu Włókniarz musiał wówczas wygrać 8-punktami, by awansować do finału. Po wykluczeniu Tomasza Golloba była na to wielka szansa, bo Michael Jepsen Jensen i Rune Holta w ostatnim wyścigu wieźli na 5:1 Darcy'ego Warda. - I gdy cały stadion już się cieszył nagle na 4. okrążeniu jadącemu na drugim miejscu Holcie przytrafił się defekt. Rozczarowanie było ogromne - przyznał Maślanka. W zeszłym roku między Częstochową, a Toruniem też „zaiskrzyło”, zwłaszcza na MotoArenie. Jacek Frątczak, menadżer przegrywającego wówczas Get Wellu postanowił się ratować sprawdzeniem gaźnika Leona Madsena. Efekt był odwrotny do zamierzonego, bo podrażnieni zawodnicy z Częstochowy zaczęli jechać jeszcze lepiej i wygrali. - Na własną zgubę obudził Lwa - wspominał potem kapitan częstochowian, Leon Madsen. Między Częstochową i Toruniem elektryzująco bywa nawet między sezonami, jak chociażby w listopadzie zeszłego roku, gdy działacze Get Well ukradli Częstochowie „króla”. Uwielbiany pod Jasną Górą Norweg z polskim paszportem wybrał intratniejszą finansowo ofertę z Grodu Kopernika. W przeciwnym kierunku zmuszony był zaś udać się Adrian Miedziński, któremu w ten sposób podziękowano w Toruniu za szesnaście sezonów ofiarnej i skutecznej jazdy. Polak pod Jasną Górą zaaklimatyzował się błyskawicznie, w przeciwieństwie do Holty, który jest jednym z żużlowców najbardziej podgrzewających atmosferę w zespole z Torunia. Podczas ostatniego meczu z Lesznem nazwał kolegę z pary Daniela Kaczmarka „pier...nym” idiotą", za co ukarany został karą finansową, ale... w zawieszeniu. Kibice z Torunia w tej sytuacji stanęli raczej po stronie młodego Polaka, a jak częstochowscy kibice przywitają byłego „króla Ryszard o Lwim sercu"? - Wymiana Holta-Miedziński wypadła na razie z korzyścią dla obu klubów. Holta ma wiele zasług dla częstochowskiego żużla i chociaż rozstanie nastąpiło bardzo niespodziewanie, to mam nadzieję, że nie zostanie źle przyjęty pod Jasną Górą. Wierzę w rozsądek częstochowskich kibiców. To pewnie nie będzie gorące przyjęcie, Może być nawet chłodne, ale nie powinno być chamskie - powiedział były prezes częstochowskiego klubu. A co skłócona i spisująca się znacznie poniżej przedsezonowych oczekiwań ekipa z Torunia ma szansę osiągnąć przy ul. Olsztyńskiej? - To na pewno nie będzie dla Włókniarza łatwy pojedynek. Wręcz przeciwnie. Będzie ciekawy i zacięty mecz. Toruński zespół nie ma na razie wyników na miarę oczekiwań, ale widać wyraźnie, że zawodnicy mocno nad sobą pracują. Już do świetnej formy wrócił Jason Doyle, a wkrótce mogą dołączyć kolejni. Spodziewam się wygranej forBet Włókniarza, różnicą 8-10 punktów, ale po bardzo ciężkim pojedynku - zakończył Maślanka. Tuż po tegorocznym barażu napisałem felieton. Pewien Redaktor obiecał mi na Gali PGE Ekstraligi, że go opublikuje, choć zastrzegłem, że będzie wobec niego, i nas samych – dziennikarzy, krytyczny. W odpowiedzi, przy świadku, usłyszałem, że Redaktor nie ma z tym problemu i chętnie przyjmie konstruktywną dyskusję. Kiedy jednak wysłałem tekst, zmienił zdanie i poinformował mnie, że felieton nie pójdzie. Złagodziłem więc jego ton, ale Redaktor decyzji nie zmienił. Przyjąłem argument, że nie życzy sobie na prowadzonym przez niego portalu takich uwag. Uszanowałem to, a może nawet trochę zrozumiałem. Zresztą – nie miałem wyjścia. I pewnie schowałbym go do szuflady, gdyby nie seria niezwykle niesprawiedliwych i bolesnych dla wielu ludzi artykułów o Motorze Lublin na tymże portalu. Ale nie o Motor chodzi, a o sprawę. Motor był tylko zapalnikiem i pozostaje przykładem, oraz punktem wyjścia do dyskusji o problemie, który może spotkać każdy klub lub Zawodnika. Zaznaczam, że tekst powstał długo przed tą zastanawiającą, szkalującą kampanią. Napisałem go w okresie finałowo – barażowym, kiedy przez jakiś czas czytywałem ów portal. Uprzedzając ew. zarzuty o obronę klubu, z którym jestem emocjonalnie związany, podkreślam, że nie było w nim nawet najmniejszej wzmianki o Motorze. Zszokowały mnie słowa odnoszące się do Zawodników innych drużyn i atmosfera, w jakiej oceniano ich jazdę, charakter i podsumowywano decyzje Kibiców, którzy wybierali laureatów Gali. To, co wydarzyło się później na ww. portalu, oraz kilka długich rozmów z Redaktorem, skłoniło mnie do publikacji pełnego tekstu mojego felietonu poniżej. W głowie nie mieści mi się, jak można w tak obrzydliwy sposób nie tyle nie doceniać, co choćby nie szanować ciężkiej pracy wielu „Motor popełnił błąd awansując do PGE Ekstraligi?” „Motor źle zabrał się za transfery i został z ręką w nocniku” „Mecze Motoru przykro będzie oglądać. Jest dużo słabszy niż rok temu Unia”Teraz uwaga jeszcze bardziej. wysyłam Redaktorowi felieton. Co następuje: „Pawlicki i Lindbaeck nie dali się skusić Motorowi” „Motor nie wygra nawet na swoim torze?” „Motor nie powinien był się pchać do Ekstraligi. Popełnił błąd” „Domowy tor ostatnią nadzieją Motoru”Uwaga po raz trzeci. Napisałem złagodzoną wersję felietonu, żeby uruchomić jakąkolwiek refleksję nad tym, co się wypisuje i długo, bezskutecznie namawiam Redaktora do publikacji. Podziałało, ale nie w tę stronę: „Beniaminek głównym kandydatem do spadku. Z takim składem Motor daleko nie zajedzie” „Skład Motoru zamknięty. Trzeba liczyć na dwa małe cudy. Unia Tarnów była silniejsza” „Motor zbudował skład na pierwszą ligę. Potrzebny cud”To tylko tytuły, lub ich fragmenty. W tekstach - „Z tego, co miał w tym roku Motor to tylko Wiktor Lampart nadaje się na ten najwyższy poziom.” - „Motor znał sytuację na rynku, gdy jechał w finale z ROW-em. Wiedzieli, co jest grane. Dla mnie ROW był lepiej przygotowany na Ekstraligę.” - „Nawet jakby po awansie mieli zostać Szczepaniak z Lebiediewem, to wyglądałoby to sto razy lepiej niż Motor.” - „Motor ma pecha do krótkowzrocznych działaczy.” - „Uważam, że [Motor] powinien odpuścić. Tak twierdzę, bo rok jazdy w Ekstralidze może bardzo zaszkodzić Motorowi. Łomot w niemal każdej kolejce zawróci klub w rozwoju o lata świetlne.” - „Motor nie ma żadnej koncepcji. Naprawdę boję się o ten ośrodek. Jak wytrzymają to lanie i czy po roku nie odechce im się żużla.” - „Dla mnie ROW był lepiej przygotowany na Ekstraligę. Tam są zręby.” - „Współczuję telewizji, która będzie musiała pokazać wyjazdowe mecze lublinian. Zawsze można wyłączyć telewizor.”Pomijając to, że wiele faktów było wyssanych z palca, wiele liczb nieprawdziwych i wiele nazwisk, do których rzekomo dzwoniono z Lublina, wyjętych z zielonego lasu – to przecież tylko kwestia dziennikarskiej rzetelności – poraża mnie coś innego. Powyższe cytaty zaczerpnąłem z jednego, powtarzam: JEDNEGO artykułu! Określić to wiadrem pomyj wylanych na klub, to za mało. I nie obchodzi mnie, że część tych fraz to przytaczane słowa „ekspertów”, bo to do dziennikarza należy ich wybór i ton, w jakim opisuje dany problem, oraz w jakim nastroju proponuje debatę. Cytat nie jest tu żadnym argumentem, ani usprawiedliwieniem. Jeśli Sebastian Niedźwiedź powiedział, że „pojechał jak p...a”, to znaczy, że ja mogę swobodnie używać tego sformułowania w trakcie komentowania wyścigów? Nie, nie mogę. Dlaczego? Bo myślę. Tu nie chodzi tylko o Motor, bo zdecydowana większość dumnych Lubelaków ma na teksty Redaktora to, co Pan Krzysztof Mrozek… Ale co to znaczy, że Motor jest słabszy nawet od Unii Tarnów? A Unia to co, jakiś odpad, czy może mega waleczna drużyna, która dała nam w tym roku tak wiele emocji? Co znaczy, że „nawet jakby mieli zostać Szczepaniak z Lebiediewem”? To Mateusz Szczepaniak i Andrzej Lebiediew są jakimiś półzawodnikami, w dodatku bez imion? Co znaczy, że ROW miał „zręby”? Nieśmiało zauważam, że te „zręby” w sportowej walce przerżnęły z Motorem trzy z czterech meczów w tym roku, w tym decydujący o awansie różnicą 16 punktów. Te ekstraligowe „zręby” nie potrafiły też wygrać żadnego meczu z przedostatnim w lidze Falubazem i to bez kontuzjowanego lidera, Patryka Dudka. Co znaczy, że „Motor ma pecha do krótkowzrocznych działaczy”? Ludzie, którzy wyciągnęli klub ze zgliszcz organizacyjnych i finansowych, zbudowali składy, które zdemolowały obie ligi i w dwa lata awansowały do PGE Ekstraligi, są słabymi działaczami??? Czegoś nie rozumiem. Odkopano z czeluści prężny ośrodek żużlowy, wszyscy Zawodnicy chwalą sobie jazdę w klubie, nikt nie ma zaległości finansowych, a Kibice ze Speedway Euphoria zebrali 580 litrów krwi dla potrzebujących! Może warto byłoby zrobić szum wokół tego? I najważniejsze – Motor w sezonie 2019 nie przegrał jeszcze żadnego meczu. Oczekiwanie, napięcie, dreszcz emocji przed inauguracją, odliczanie dni do tego, na co całe Miasto czekało 24 lata – to jest wielka radość, o której Lublin tak długo marzył. To powinien być najbardziej radosny czas od ćwierćwiecza! Niezależnie od tego, czy Motor zadomowi się w Ekstralidze na sto lat, czy spadnie po roku – po jaką cholerę uprzykrzać Lubelakom ten magiczny, wytęskniony czas? Podobną radość przeżywano niedawno w Tarnowie, Grudziądzu i Rybniku. Motor będzie walczył! I dajmy mu walczyć. Na torze, a nie w jakichś bzdurnych artykułach. Mocno wierzę, że Kibice udowodnią, jak bardzo kochają ten sport. I że będą zawsze z drużyną. Że docenią charaktery, waleczność i oddanie swoich Zawodników. A jakie to da wyniki? Ja, w przeciwieństwie do Redaktora, nie mam pojęcia i strasznie mi z tego powodu dobrze. Bo na tym, do jasnej ciasnej, polega sens sportu! Właśnie. Dziwię się, jak dwóch ludzi zajmujących się ukochaną dyscypliną, może tak biegunowo odmiennie pojmować sport i istotę rywalizacji?! Jak do głowy może komuś przyjść sformułowanie, że „należało odpuścić awans”?! To tak niedorzeczne, że aż strach. Cóż, albo ktoś był/jest sportowcem i dałby się poharatać za pokonanie przeciwnika na torze, czy jakimkolwiek boisku, niezależnie od tego, czy jedzie o mistrzostwo świata, czy gra mecz międzyblokowy, albo ktoś nigdy tego nie czuł i nie rozumie, czym w ogóle jest sport, miłość do wygrywania. „Odpuścić awans”… żenada. Kim wtedy byliby działacze, którzy zaproponowaliby zawodnikom takie rozwiązanie i jakie artykuły na ich temat by powstały? Byliby skończonymi bałwanami działającymi wbrew sportowemu duchowi. No i oszustami. Jestem zdumiony radą Redaktora, by oszukiwać w sporcie. Na koniec tego przydługiego wstępu jeszcze raz zaznaczam, że tu nie chodzi o obronę Motoru. Chodzi mi i zawsze będzie chodzić o każdy klub/człowieka, któremu z premedytacją wyrządzana jest krzywda. Teraz padło na Lublin, za rok to może być Gdańsk, Łódź, Gniezno… każdy z zaplecza i 2 Ligi. Nie chodzi mi o pewną estetykę języka. Ja nie czepiam się szukania newsów, sensacji – to praca nas wszystkich, dziennikarzy. Czepiam się tonu i nastroju, w jakim budowane są niektóre opowieści. Każdy fakt można przedstawić złośliwie, albo w cywilizowany sposób. Rzetelny tekst, albo agresja i zniewaga - to jest wybór dziennikarzy. Wiem, że niewiele mogę ponad to, by nie pozostawać głuchym i obojętnym. A może to nie tak mało? Nie pozwolę sobie po prostu na to, by kiedyś mieć do siebie żal, że nie zareagowałem. To wyłącznie moja opinia, jestem jej pewien i będę bronił swojego stanowiska. Mogę nawet wziąć się z kimś za łby, nie ma problemu – może taką polemiką Kibice akurat by się zainteresowali? Tych, którzy doczytali aż do tego momentu i nie mają dosyć, zapraszam na felieton, który napisałem po barażowym rewanżu ROW – Falubaz. TYLKO MOTOR: Advocatus (d)Jaboli Czegóż tam nie było?!? Spaliśmy na dziko, straszyliśmy kakadu, a dzikie kangury straszyły nas. Łamaliśmy zakazy, wjeżdżaliśmy motorami na klify, piliśmy młodzieżowe ilości najtańszego wina, wkręcaliśmy przerażonych turystów, że spadamy w przepaść, wbijaliśmy na krzywy ryj (jeden kudłaty, drugi łysy, jak kolano) do boksu Marca Marqueza podczas MotoGP na Phillip Island, przebieraliśmy się w samolocie w motocyklowe zbroje i rozśmieszaliśmy stewardessy. Ale to nie jest ważne. Najważniejsze, że przez dziewięć dni właściwie non stop się śmialiśmy. Korzystając z SGP w Melbourne, ruszyliśmy w tygodniową motocyklową podróż po Australii. Zatrybiło. A to wcale nie jest takie oczywiste. Bo, żeby jechać z kimś motorem przez tydzień, należy zgrać się na wszystkich płaszczyznach. A najtrudniej zgrać się na tych najprostszych: trzeba podobnie jeździć, mieć podobne wymagania i zbliżoną wytrzymałość (na niską temperaturę i ludzką głupotę), podobnie jeść i wydawać podobne pieniądze. Łatwe? Tylko w teorii. My zgraliśmy się fantastycznie. Na tyle dobrze, że nagrań z tego wyjazdu do dziś nie mogą obejrzeć ani Sylwia, ani Ewcia, ani nikt inny. To wciąż tylko nasze wariactwo. Kufer pełen szalonych wspomnień dwóch dobrze zgranych ludzi, którzy na chwilę zapomnieli, że są budziki, telefony i podatki. Już wcześniej skomentowaliśmy wiele imprez, dobrze się ze sobą bawiąc, ale to właśnie w Australii poznałem Mirasa Jabłońskiego. Dobrego kumpla. Godzinami rozmawialiśmy o życiu, rodzinach, ambicjach, błędach, grzechach i sukcesach. Dzisiaj wiem, że mogę liczyć na Mirka, tak jak on może liczyć na mnie. Wiem, że jest po prostu dobrym człowiekiem i tu można tak naprawdę skończyć jego opis. Po co dodawać, że bezgranicznie kocha swoją rodzinę, że bezinteresownie i po cichu pomaga innym ludziom, że zdrowo patrzy na sport? Z żoną Sylwią uwielbiają psy. Widok Mirasa, który rano kotłuje się z nimi na trawniku przed domem, jest doprawdy boski. Każdą wolną chwilę chce spędzić z dziećmi, które rosną na porządnych sportowców. Poświęca im mnóstwo czasu, angażuje w zajęcia fizyczne i akcje dobroczynne, uczy bycia przyzwoitym. Jest dobrym mężem i kapitalnym ojcem. Naród ma z nim jednak mnóstwo kłopotów… Bo niby jak może oceniać jazdę zawodników z Grand Prix, skoro ma dwudziestąktórąśtam średnią w pierwszej lidze?!? Kim on w ogóle jest i co osiągnął, żeby to robić? Niech się głupkowato nie śmieje, bo z tym ryczącym Dryłą robią z siebie większych idiotów, niż naprawdę są! I to jest właśnie część problemu, o którym dzisiaj. Słyszę/czytam zarzuty dotyczące Jabola i ten pada najczęściej. A przepraszam, czy piłkę komentują sami najlepsi kopacze w historii polskiego futbolu, sami mistrzowie świata i zwycięzcy Ligi Mistrzów? Dawno nie słuchałem, ale jestem niemal pewien, że nie. Mi przy mikrofonie w ogóle nie jest potrzebny największy mistrz żużla w historii; ja potrzebuję fachowca i osobowości. U Jabola imponuje mi jego spostrzegawczość, swoboda wypowiadania się i lekkość w obrazowym przekazywaniu myśli cennych dla każdego obserwatora. No i chęć, zapał do pracy. I to się dla mnie liczy. Jakość transmisji. Na żużlu jeździ kupę lat i zna się na tym. Co nie znaczy, że jest najlepszym zawodnikiem. A czy jest, to mi akurat wisi. Chciałbym, żeby każdy widział tyle, co on i potrafił choć w części tak lekko i zrozumiale wyjaśnić to naszym Widzom. A ile razy Miras otwarcie, z humorem i rozbrajającą szczerością mówił o tym, jak bardzo chciałby jeździć przynajmniej w połowie tak dobrze, jak o tym opowiada? Dystans, świadomość, wiedza, komunikatywność – moim zdaniem ma wszystko, żeby porządnie komentować. I będę go bronił. Bo smutno mi, kiedy niesłusznie dostaje po dupie, samemu bronić się nie mając jak. A czy ktoś wie, ile razy odmówił wizyty przy pulpicie, bo akurat miał zaplanowany dodatkowy trening indywidualny? Bo w Starcie nie szło. Jak rezygnował ze współpracy w obawie przed negatywnymi komentarzami? Albo jak przybiegł na stanowisko kwadrans przed pierwszym wyścigiem i powiedział „Przepraszam. Wczoraj nie miałem głowy, żeby odwołać, a dziś nie chciałem ci już robić kłopotów, więc przyjechałem. Ale wybacz, jak coś będzie nie halo, bo myślami jestem gdzieś indziej. Córka poważnie mi zachorowała…”. I to naprawdę była – i jest! – poważna choroba. Dla ojca rzecz najgorsza. Potem pojechał bardzo słaby mecz. Więc poszedł hejt. Bo co kogoś obchodzi jakaś tam córka… Nie chciałem publikować tego tekstu w trakcie sezonu, żeby uniknąć oskarżeń o obronę jednego, lub drugiego zawodnika. Bo to nie jest tekst o Mirosławie Jabłońskim. Naprawdę. To jest tekst o świadomości, umiarze i szacunku. Uwielbiamy ostre wyścigi, twardą rywalizację, szalone ataki i jazdę na pełnym ryzyku. Zgoda. Ale na tych motorach siedzą żywi ludzie. Ze swoimi problemami, niedoleczonymi kontuzjami, niewyspani, z bólem zęba, albo odpadającą ręką. Ze swoim strachem… Każdy z nich ma bliskich, swoje rozterki i obawy, swoje lepsze i gorsze momenty w życiu. A niektórzy – swoje demony z tyłu głowy. I zdziwilibyście się pewnie, którzy. Wiecie na przykład, kto w tym sezonie jeździł z zapaleniem ucha i kiedy wkręcał gaz pod taśmą, to niemal mdlał z bólu? Komu po kolejnej operacji oszalał organizm? Krew zmieniła charakterystykę, dramatycznie spadła odporność, pojawiły się uczulenia? Kto musiał zmienić dietę, bo przy nałożonych obciążeniach narządy wewnętrzne nie dawały rady? Kto musiał raz w tygodniu badać krew, bo poprzedni zabieg nie do końca się udał? Kto w swoim mieście czuł się tak niepewnie, że w trakcie sezonu chciał się wyprowadzić? Kto przestał odbierać telefony, bo bał się, że to kibice, albo, co gorsza, dziennikarze? Kto jechał półprzytomny, bo portal radośnie ogłosił, że „jest tylko poobijany”? Co to, do cholery ciężkiej, w ogóle znaczy „tylko poobijany”?! Może tak pisać/mówić jedynie ktoś, kto nigdy porządnie nie wyglebił, albo chociaż nie dostał po pysku. „Poobijany”, kurde… czyli co – w pełni sił, tak? O opisywaniu spraw prywatnych nie wspominam, bo to poniżej akceptowalnego poziomu. Ale one są. I wpływają na zawodników, tak jak na wszystkich innych ludzi. Po jednej stronie mamy bardzo odważnych facetów, dzięki którym cała ta gra w ogóle funkcjonuje, a po drugiej jest rzesza obserwatorów – Kibiców, dziennikarzy i wszelkiej maści filozofów, którzy też mają odwagę, ale do rzucania gnojem. To my. I prawda jest taka, że zawodnicy nie muszą nas rozumieć, ale my ich powinniśmy. Mam wrażenie, że dziennikarze żużlowi miewają kłopoty z zachowaniem odpowiednich proporcji. Ja wiem, że jest walka o klienta, klikalność itd., że żurnalistom wolno sporo i coraz więcej, że wszystko ma kipieć od emocji. Ale według mnie są jakieś granice. Przestałem tu pisać w miarę regularnie po tekstach na temat przejścia Grzegorza Walaska do Gorzowa – tych o skakaniu, śpiewaniu i kibicach zielonogórskich rzekomo czekających na niego w rodzinnym mieście, by go pożreć. To było cholernie nie w porządku i nie dostrzegałem wtedy żadnego sensownego wytłumaczenia tego ostrzału. Teraz chciałbym jednak opublikować tu jeszcze kilka felietonów. Ten pierwszy z nich jest o szacunku i zachowaniu minimum przyzwoitości. I dostrzeganiu człowieczeństwa u żużlowców. Jak to jest możliwe, że komuś przechodzą przez klawiaturę teksty, w których zwodnicy nazywani są „kevlarmi”, albo „frajerami”. Że wybór kibiców odnośnie trenera Stanisława Chomskiego określa się „nieporozumieniem”, a Maciejowi Janowskiemu zarzucany jest brak charakteru? Noż kuźwa mać! Janowskiemu?!?! Brak charakteru? To jest jakiś absurd totalny. Naprawdę trzeba mieć złe intencje, żeby tak powiedzieć. A to są cytaty tylko z jednego, wybranego tygodnia! Dzień po barażu pewien redaktor pisze, że Woryna „nie zasłużył na lincz”… Ale ten sam człowiek pół godziny po meczu napisał, że „Woryna zawalił baraże!”, a 67 minut później inny kolega dodał na tym samym portalu, iż to „Woryna zawalił baraż”. Czymże to jest, jeśli nie prowokowaniem takiegoż linczu właśnie? Nie akceptuję tego. Tak po prostu nie wolno i nie chcę tu nawet uzasadniać, dlaczego, żeby nie musieć przytaczać najbardziej przykrych przykładów. To, co pisze się o innych ludziach, ma potężną siłę. Trzeba mieć tego świadomość i korzystać z niej nader roztropnie. Łatwo, naprawdę łatwo kogoś skrzywdzić. A z rozmów z zawodnikami wiem, bo rozmawiam z wieloma, że niektórzy nie są obojętni na te wpisy. Jak wszyscy ludzie – jedni zleją to z automatu, innym, bardziej wrażliwym, może to zatruć życie. A niektórym wyjątkowo lekko przychodzi rzucanie ciężkich słów… Nie jestem jakimś totalnym oszołomem i romantykiem, żeby wierzyć, że wszyscy nagle możemy zacząć budować coś pozytywnego, mieć dla siebie uśmiech, albo przynajmniej wyrozumiałość. Oczywiście tak się nie stanie, bo za dużo osób ma interes w tym, żeby nie było za wesoło. Ale są granice brawury i wg mnie tę granicę wyznacza przyzwoitość. Przynajmniej na jakimś elementarnym poziomie. Dotyczy to dziennikarzy, komentatorów, Kibiców i ludzi, którzy wyrażają opinie w komentarzach. I samych Zawodników także! Każdy może ten tekst przeczytać, lub nie, przemyśleć, lub nie, odpowiedzieć, lub nie. Skrytykować, zmieszać z błotem, albo wziąć się ze mną za łby – nie dbam o to. Chciałbym jednak, by potraktowano go, jako moją prywatną opinię, zaproszenie do dyskusji, a może jakieś nowe otwarcie. I bardzo serdecznie proszę o szacunek. Jak możemy wymagać go dla środowiska od innych, skoro sami mamy go dla siebie czasem tak niewiele? Darek, Ty masz niemal wszystko, żeby się udało: całe środowisko czyta Twój portal, masz najwięcej odsłon i komentarzy, to Ty w dużej mierze kreujesz atmosferę, w jakiej dyskutuje się o żużlu w polskich mediach. To wynik Twojej pracy i zaangażowania. Nikt Ci tego nie odbierze. Masz wiele możliwości, ale też i kilka obowiązków. W tym jeden najważniejszy – odpowiedzialność. Dźwigasz ogromną odpowiedzialność chłopie i im szybciej to do Ciebie dotrze, tym lepiej. Tak, jak do każdego z nas – Żużlowców, Kibiców, działaczy i dziennikarzy. Każdy powinien spojrzeć na siebie. Nie trzeba ciągle oczerniać, wyśmiewać, szczuć i prowokować. Wysysać z palca kwoty transferowe i publikować niesprawdzone informacje – to bez sensu, my – dziennikarze – powinniśmy to mieć na uwadze, bo to sprawa dla nas fundamentalna. Rzetelność. Spróbujmy może częściej wychodzić z negatywnego rejestru – ja postaram się nie dotknąć niesprawiedliwie nikogo komentując mecz, a potem może nie przeczytam, że frajerzy bez charakteru doją innych. Ależ byłoby fajnie! Ważyć słowa i epitety, bo to naprawdę ostra broń. Żeby było jasne – nikt mnie do tego felietonu nie zachęcał, nikt nie sugerował tematyki, a Jabol pewnie by mi urwał łeb, gdybym go uprzedził o takim zamiarze, bo to zbyt skromny typ. Piszę z poczucia obowiązku, bo wciąż wierzę, że jest sens. Że można zawalczyć o więcej serdeczności dla nas wszystkich. Jeśli chociaż jeden komentujący wyhamuje z inwektywami, bo pomyśli „kurczę, nie będę przeginał, facet to przeczyta i coś mu strzeli do głowy”, to już będzie wielki sukces. Bo dzisiaj każdy z tych zagotowanych Kibiców, który w komentarzach obraża innych, wybroni się bez problemu: „co wy chcecie ode mnie, skoro sami dziennikarze nazywają zawodników frajerami”? I będzie miał rację. Sezon się skończył, zaraz zacznie się napinka transferowa. Będzie ocenianie, dogryzanie, sugerowanie itd. A przede wszystkim traktowanie Zawodników, żywych ludzi, jak towary w sklepie: „ten jest do bani, nic nie wart, weźcie se go, my bierzem tamtego, z tego już nic nie będzie, ten jest sprzedawczykiem, to kevlar, albo frajer, złotówa bez charakteru, niech lepiej kończy karierę”. Mnie to już nie bawi. A chciałbym, żeby żużel mnie bawił. Naprawdę. Ktoś jeszcze chętny? Koszykówka: Anwil Włocławek 76-64 Le Mans Sarthe ( r.) Zapraszamy do subskrybowania, polubienia, oraz obserwowania PolishFans TV – największej telewizji kibicowskiej w Polsce: YouTube — Facebook — Twitter — Instagram — (Visited 25 times, 1 visits today)

kto nie skacze ten z torunia