Przepisy ustawy o rachunkowości nie wskazują wprost na definicję leasingu, a ich klasyfikacja dokonywana jest na podstawie art. 3, ust. 4 ustawy o rachunkowości który mówi że, gdy „jednostka przyjmuje do używania obce środki trwałe, bądź wartości niematerialne i prawne na mocy umowy, zgodnie z którą strona zwana finansującym Dz.U.2023.120 t.j. Akt obowiązujący. Wersja od: 15 lutego 2023 r. do: 30 czerwca 2024 r. Art. 31. [Wycena środków trwałych] 1. Wartość początkową stanowiącą cenę nabycia lub koszt wytworzenia środka trwałego powiększają koszty jego ulepszenia, polegającego na przebudowie, rozbudowie, modernizacji lub rekonstrukcji i Tryb ich sporządzania określają rozdziały 5 i 6 Ustawy o rachunkowości (UoR). Od 1 października 2018 do końca 2019 r. sprawozdanie finansowe było sporządzane w postaci elektronicznej oraz opatrywane kwalifikowanym podpisem elektronicznym lub podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP (art. 45 ust. 1f) [3] . 2 Art. 2 ust. 1 pkt 2 w brzmieniu ustawy z dnia 11.07.2014 r. (Dz.U. z 2014 r. poz. 1100), która wchodzi w życie 5.09.2014 r., ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy kończący się po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy zmieniającej. 3 Art. 2 ust. 1 pkt 4 zmieniony ustawą z dnia 11. Jednostka mała, korzystająca z uproszczeń sporządza roczne sprawozdanie finansowe zgodnie z załącznikiem numer 5 do ustawy o rachunkowości. Kompletne sprawozdanie finansowe składa się z następujących elementów: • wprowadzenie do sprawozdania finansowego, z uwzględnieniem opisu uproszczeń stosowanych przez Spółkę Tak wynika z art. 76 ustawy o rachunkowości. Okres przechowywania. Wprowadzona nowelizacja art. 74 ust. 1 ustawy o rachunkowości, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2019 r., skróciła okres przechowywania zatwierdzonych sprawozdań finansowych. Wcześniej jednostki miały obowiązek trwałego ich przechowywania. fdbFAJ. Jak według ustawy o rachunkowości są określane jednostki mikro. Sprawdź wskaźniki na każdy mikro - wskaźniki na 2022W rozumieniu ustawy o rachunkowości, a dokładniej zgodnie z art. 3 ust. 1a jednostki mikro to:1. spółki, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, inne osoby prawne, a także oddziały przedsiębiorców zagranicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,- jeżeli jednostki te w roku obrotowym, za który sporządzają sprawozdanie finansowe, oraz w roku poprzedzającym ten rok obrotowy, a w przypadku jednostek rozpoczynających działalność - w roku obrotowym, w którym rozpoczęły działalność, nie przekroczyły co najmniej dwóch z następujących trzech wielkości: zł - w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego, zł - w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy,10 osób - w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty;2. związki zawodowe, organizacje pracodawców, izby gospodarcze, przedstawicielstwa przedsiębiorców zagranicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, społeczno-zawodowe organizacje rolników, organizacje samorządu zawodowego, organizacje samorządu gospodarczego rzemiosła i Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych - jeżeli nie prowadzą działalności gospodarczej,3. osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych, spółki partnerskie oraz przedsiębiorstwa w spadku działające zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej - jeżeli przychody netto tych jednostek ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych wyniosły równowartość w walucie polskiej nie mniej niż euro i nie więcej niż euro za poprzedni rok obrotowy, a w przypadku jednostek rozpoczynających działalność albo prowadzenie ksiąg rachunkowych w sposób określony ustawą - w roku obrotowym, w którym rozpoczęły działalność albo prowadzenie ksiąg rachunkowych w sposób określony ustawą4. osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych, spółki partnerskie oraz przedsiębiorstwa w spadku działające zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej, które stosują zasady rachunkowości na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy o rachunkowości5. osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, które stosują zasady rachunkowości na podstawie art. 2 ust. 2 ww. w stosunku do których organ zatwierdzający podjął decyzję w sprawie sporządzania sprawozdania finansowego w formie uproszczonej dla jednostek mikro. W związku ze zmianą ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości ( z 2013 r., poz. 330 z późn. zm.) wprowadzoną ustawą z dnia 11 lipca 2014 r. o zmianie ustawy o rachunkowości ( z 2014 r., poz. 1100), która weszła w życie z dniem 5 września 2014 roku zostało uchylone rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 15 listopada 2001 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości dla niektórych jednostek niebędących spółkami handlowymi, nieprowadzących działalności gospodarczej (Dz. U. z 2001 r. Nr 137 poz. 1539 z późn. zm.). Zmiana polega na wprowadzeniu pojęcia jednostki mikro dla organizacji, które nie prowadzą działalności gospodarczej oraz organizacji, które prowadzą działalność gospodarczą i spełniają przesłanki określone w art. 3 ust. 1a pkt. 1 i 2 ww. ustawy. Stosownie do art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o rachunkowości jednostkami mikro w rozumieniu ustawy są: 1) spółki, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, inne osoby prawne, a także oddziały przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej - z wyłączeniem jednostek, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3, jednostek zamierzających ubiegać się albo ubiegających się o zezwolenie na wykonywanie działalności na podstawie przepisów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3, oraz jednostek sektora finansów publicznych - jeżeli jednostki te w roku obrotowym, za który sporządzają sprawozdanie finansowe, oraz w roku poprzedzającym ten rok obrotowy, a w przypadku jednostek rozpoczynających działalność w roku obrotowym, w którym rozpoczęły działalność, nie przekroczyły co najmniej dwóch z następujących trzech wielkości: a) 1 500 000 zł - w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego, b) 3 000 000 zł - w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy, c) 10 osób - w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty, 2) stowarzyszenia, związki zawodowe, organizacje pracodawców, izby gospodarcze, fundacje, przedstawicielstwa przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, społeczno-zawodowe organizacje rolników, organizacje samorządu zawodowego, organizacje samorządu gospodarczego rzemiosła i Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych - jeżeli nie prowadzą działalności gospodarczej, Należy podkreślić, że ww. ustawa zobowiązuje organ zatwierdzający sprawozdanie finansowe w organizacji spełniającej ww. przesłanki do podjęcia decyzji czy jednostka sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z wprowadzonym przy tej zmianie załącznikiem nr 4 do ustawy o rachunkowości czy też zamierza sporządzać sprawozdania finansowe na zasadach ogólnych, zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o rachunkowości. W przypadku gdy organizacja, która nie prowadzi działalności gospodarczej nie podejmie decyzji o sporządzaniu sprawozdania, wg załącznika nr 4 będzie zobowiązana sporządzać sprawozdanie finansowe na zasadach ogólnych zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o rachunkowości. Należy podkreślić, że załącznik nr 4 do ustawy o rachunkowości prezentuje następujące elementy sprawozdania finansowego, które przygotowuje jednostka mikro: Informacje ogólne, Bilans, Informacje uzupełniające do bilansu oraz Rachunek zysków i strat. Jednocześnie stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2014 r., poz. 1118 ze zm.) prowadzenie przez organizacje pożytku publicznego: nieodpłatnej działalności pożytku publicznego, odpłatnej działalności pożytku publicznego lub działalności gospodarczej wymaga rachunkowego wyodrębnienia tych form działalności w stopniu umożliwiającym określenie przychodów, kosztów i wyników każdej z tych działalności, z zastrzeżeniem przepisów o rachunkowości. Mając na uwadze powyższe Departament Pożytku Publicznego wspólnie z przedstawicielami organizacji pozarządowych przygotował projekt wzorów formularzy sprawozdania finansowego, który uwzględnia wymóg wyodrębnienia ww. działalności organizacji, a także specyfikę tych podmiotów. Przedstawione formularze były konsultowane z organizacjami pozarządowymi oraz uzyskały pozytywną opinie Ministerstwa Finansów. Należy podkreślić, że powyższa zmiana ma zastosowanie już do sprawozdań finansowych za rok 2014. W związku z powyższym formularze dostępne w Bazie sprawozdań finansowych i merytorycznych organizacji pożytku publicznego uwzględniają powyższe zmiany i są wykorzystane do wypełnienia obowiązku sprawozdawczego przez organizacje pożytku publicznego. Organizacje pożytku publicznego, których rok obrotowy jest zgodny z rokiem kalendarzowym, zobowiązane są zamieścić sprawozdania na stronie Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej do 15 lipca. WZÓR SPRAWOZDANIA Data utworzenia: 2015-02-12 08:57:51 przez: Jakub Szewczyk ; data modyfikacji: 2015-02-26 10:22:40 przez: Jakub Schimanek Czy wszystkie błędy stwierdzone po dniu bilansowym traktuje się w ten sam sposób? 6 pytań do... Kliknij aby zobaczyć ilustrację. Agata Wiktorowicz ekspert z działu audytu firmy PricewaterhouseCoopers Czy wszystkie błędy stwierdzone po dniu bilansowym traktuje się w ten sam sposób? Po dniu bilansowym jednostka może stwierdzić, że sporządzone sprawozdanie finansowe za ten rok zawiera błędy. Zależnie od tego, czy w chwili wykrycia błędu sprawozdanie finansowe zostało tylko sporządzone, sporządzone i zbadane przez biegłego rewidenta czy sporządzone, zbadane przez biegłego rewidenta i zatwierdzone przez zgromadzenie wspólników lub akcjonariuszy, podejście do korekty błędu jest różne. Jeżeli sprawozdanie zostało tylko sporządzone i znajduje się w trakcie badania przez biegłego rewidenta, to jednostka może wprowadzić korektę do ksiąg rachunkowych, a następnie do sprawozdania finansowego. Wystarczy wtedy poinformować o tym fakcie biegłego rewidenta badającego sprawozdanie. Nieco bardziej skomplikowana procedura obowiązuje, gdy jednostka stwierdzi popełnienie błędu w sprawozdaniu, które zostało już zbadane przez biegłego rewidenta. Zgodnie z ustawą z 29 września 1994 r. o rachunkowości (art. 54 ust. 1), jeżeli po sporządzeniu rocznego sprawozdania finansowego, a przed jego zatwierdzeniem, jednostka otrzymała informacje o zdarzeniach, które mają istotny wpływ na to sprawozdanie finansowe, lub powodujących, że założenie kontynuowania działalności przez jednostkę nie jest uzasadnione, powinna ona odpowiednio zmienić to sprawozdanie, dokonując jednocześnie odpowiednich zapisów w księgach rachunkowych roku obrotowego, którego sprawozdanie finansowe dotyczy. Jeżeli zdarzenia, które nastąpiły po dniu bilansowym, nie powodują zmiany stanu istniejącego na dzień bilansowy, to odpowiednie wyjaśnienia zamieszcza się w informacji dodatkowej. Ponadto jednostka ma obowiązek powiadomić biegłego rewidenta, który sprawozdanie to bada lub zbadał. Informacje o skutkach istotnych zdarzeń, przekazane biegłemu rewidentowi przez kierownika jednostki po wyrażeniu opinii, lecz przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego, wymagają dodatkowego zbadania i - w razie potrzeby - wyrażenia opinii na nowo, z jednoczesnym unieważnieniem opinii poprzedniej oraz uzupełnienia raportu o aneks (pkt 60 Normy nr 1 wykonywania zawodu biegłego rewidenta - Ogólne zasady badania sprawozdań finansowych, stanowiącej załącznik nr 1 do uchwały nr 538/43/2002 Krajowej Rady Biegłych Rewidentów z 12 listopada 2002 r.). Najbardziej skomplikowany przypadek ma miejsce, jeżeli jednostka uzyskała informacje o zdarzeniach mających istotny wpływ na sprawozdanie finansowe lub świadczące o popełnieniu błędu w sprawozdaniu finansowym, które zostało juz zatwierdzone przez wspólników lub akcjonariuszy jednostki. W tej sytuacji zastosowanie ma art. 54 ust. 2 i 3 ustawy o rachunkowości. W którym roku obrotowym ująć korektę błędów wykrytych w zatwierdzonym sprawozdaniu finansowym? Ze względu na fakt, że sprawozdanie finansowe zostało już nie tylko zbadane przez biegłego rewidenta, ale także zatwierdzone przez walne zgromadzenie, nie ma już możliwości dokonywania jego zmian. Ze względu na bezpieczeństwo obrotu gospodarczego nie można bowiem dokonywać zmian w sprawozdaniu finansowym, które po zatwierdzeniu stało się oficjalnym dokumentem podlegającym publikacji w powszechnie dostępnym wydawnictwie, jakim jest Monitor Polski B. W związku z tym ustawa o rachunkowości przewiduje, że jeżeli jednostka otrzymała informacje o zdarzeniach, które mają istotny wpływ na sprawozdanie finansowe, lub powodujących, że założenie kontynuowania działalności przez jednostkę nie jest uzasadnione, po zatwierdzeniu rocznego sprawozdania finansowego, to ich skutki ujmuje w księgach rachunkowych roku obrotowego, w którym informacje te otrzymała (art. 54 ust. 2 ustawy).W praktyce oznacza to, że jeżeli na przykład spółka w trakcie sporządzania sprawozdania finansowego za rok 2008 stwierdziła, że wystąpił błąd w sprawozdaniu finansowym za rok 2007, które zostało już zatwierdzone przez walne zgromadzenie, to korekta błędu powinna zostać wprowadzona w księgach rachunkowych roku obrotowego 2008. W jaki sposób ująć w księgach rachunkowych korektę błędów wykrytych w zatwierdzonym sprawozdaniu finansowym? Ponieważ błędy lub inne zdarzenia powodujące, że sprawozdania za lata poprzednie mogły wprowadzać odbiorcę sprawozdania w błąd, odnoszą się do zdarzeń gospodarczych mających miejsce w poprzednich latach i wpływających na wyniki finansowe w tych okresach, ich wpływ nie powinien być widoczny w wielkości wyniku finansowego za bieżący rok obrotowy. W związku z tym ustawa o rachunkowości przewiduje, że jeżeli w danym roku obrotowym lub przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego za ten rok obrotowy jednostka stwierdziła popełnienie w poprzednich latach obrotowych błędu podstawowego, w następstwie którego nie można uznać sprawozdania finansowego za rok lub lata poprzednie za spełniające wymagania w zakresie rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego, to kwotę korekty spowodowanej usunięciem tego błędu odnosi się na kapitał (fundusz) własny i wykazuje jako zysk (strata) z lat ubiegłych (art. 54 ust. 3 ustawy). Dzięki takiej konstrukcji wszystkie istotne zdarzenia gospodarcze, których wpływ powinien być widoczny w wartości przychodów lub kosztów w roku obrotowym, którego te zdarzenia dotyczą (czyli roku poprzedzającego bieżący rok obrotowy), zostaną ujęte od razu jako korekta wartości różnicy między przychodami i kosztami z lat poprzednich, czyli jako korekta wyników finansowych z lat poprzednich. W ujęciu praktycznym rozpatrzmy sytuację, gdy korekta błędu podstawowego dotyczy na przykład ujęcia kosztów odsetek od kredytu bankowego, które powinny zostać ujęte w kosztach roku obrotowego 2007, ale nie zostały ujęte w sprawozdaniu za ten rok, które zostało już zatwierdzone. W takiej sytuacji nie ma już możliwości ujęcia kosztu odsetek w kosztach roku 2007, ponieważ w trakcie zamykania ksiąg koszty zostały przeksięgowane na konto wyniku finansowego roku 2007, który w księgach roku finansowego 2008 wykazywany jest na koncie wyniku finansowego lat poprzednich. Dlatego korekta kosztu odsetek powinna zostać wykonana w korespondencji z tym ostatnim kontem, to jest z wynikiem finansowym z lat poprzednich. Czy każdy błąd można uznać za tzw. błąd podstawowy? Art. 54 ust. 3 ustawy o rachunkowości precyzuje, że błędem podstawowym jest tylko błąd, w następstwie którego nie można uznać sprawozdania finansowego za rok lub lata poprzednie za spełniające wymagania w zakresie rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego. Wskazówką do interpretacji powyższego wymagania może być przepis zawarty w punkcie 10 Normy nr 1 wykonywania zawodu biegłego rewidenta. Stanowi on, że badając przestrzeganie powyższego przepisu biegły rewident ma stwierdzić, czy sprawozdanie, jako całość, i stanowiące podstawę jego sporządzenia księgi rachunkowe (system księgowości) są wolne od uchybień polegających na pominięciu lub zniekształceniu informacji ważnych (istotnych) dla czytelnika i czy można uznać za wiarygodne (rzetelne, prawidłowe) i jasne informacje zawarte w tym sprawozdaniu. Kluczowym problemem staje się więc rozważenie, czy stwierdzony błąd jest istotny dla czytelnika. Jeżeli tak, to będziemy mieć do czynienia z błędem podstawowym. Jak przedstawić korekty błędów popełnionych w latach poprzednich w sprawozdaniu finansowym za bieżący rok? Ustawa w załącznikach precyzuje, jakie dodatkowe informacje powinna przedstawić w swoim sprawozdaniu finansowym jednostka, która dokonała korekty błędu podstawowego. Ustawa nie wymaga, aby jednostka wyodrębniła dodatkową pozycję w ramach pozycji bilansowej pasywów - Zysk (strata) z lat ubiegłych. W związku z tym w bilansie korekty błędów podstawowych powinny zostać przedstawione w ramach łącznej kwoty - Zysków (strat) z lat ubiegłych. Dodatkowe informacje są natomiast wymagane w Zestawieniu zmian w kapitale (funduszu) własnym. W sprawozdaniu tym jednostka powinna tuż pod pozycją - Kapitał (fundusz) własny na początek okresu, zamieścić pozycję - korekty błędów podstawowych, a następnie podać w osobnej pozycji informację o - Kapitale (funduszu) własnym na początek okresu - po korektach. Pierwsza omawiana pozycja powinna być zbieżna z informacją zamieszczoną w ostatnim zatwierdzonym sprawozdaniu finansowym. Ostatnia z wymienionych pozycji powinna być sumą wartości kapitału (funduszu) własnego wykazanego w ostatnim zatwierdzonym sprawozdaniu finansowym i korekt błędów podstawowych. Analogiczne ujawnienie dotyczy części 7 Zestawienia zmian w kapitale (funduszu) własnym, dotyczącej zysków (strat) z lat ubiegłych. Także w tej części należy wykazać osobno zyski (straty) z lat ubiegłych zgodne z ostatnio zatwierdzonym sprawozdaniem finansowym oraz wpływ korekt błędów podstawowych, a następnie podsumowanie obu wartości. Ponadto w Dodatkowych informacjach i objaśnieniach należy podać informacje o znaczących zdarzeniach dotyczących lat ubiegłych ujętych w sprawozdaniu finansowym roku obrotowego. Informacje te powinny zawierać opis stwierdzonych błędów i ich wpływ na sprawozdanie finansowe, tak aby zapewnić porównywalność danych liczbowych za rok obrotowy objęty sprawozdaniem i za lata poprzednie. Czy nowelizacja ustawy o rachunkowości z 18 marca 2008 r. wprowadzi zmiany w zakresie ujęcia błędów popełnionych w latach poprzednich? Nowelizacja ustawy o rachunkowości uchwalona 18 marca 2008 r. ( nr 63, poz. 393) nie zmieniła przepisów art. 53 ust. 1 i 2. Zmianie uległ natomiast art. 53 ust. 3 ustawy o rachunkowości. Nowy przepis nie zmieni sposobu ujęcia korekty błędu w księgach rachunkowych, a jedynie zmieni terminologię używaną w takich przypadkach. Z ustawy usunięte zostanie sformułowanie, że korekta odnosi się do błędu podstawowego. Pozostanie jedynie określenie, że odnosi się ona do błędu. Ta drobna zmiana ma na celu dostosowanie polskiej ustawy do terminologii używanej w Międzynarodowych Standardach Sprawozdawczości Finansowej, gdzie analogiczna zmiana została dokonana kilka lat temu. Nowelizacja w zakresie tego przepisu ustawy wejdzie w życie 1 stycznia 2009 r. Rozmawiała AGNIESZKA POKOJSKA Zgłoszenie sprawozdania finansowego do Repozytorium Dokumentów Finansowych bez wymaganych przepisami prawa oświadczeń jest niemożliwe. Co to są za oświadczenia, kto je składa i w jakiej formie? Oświadczenia składane wraz ze sprawozdaniami finansowymi wprowadzone zostały nowelizacją ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym z marca 2018 r. Mianowicie art. 19e ust. 6 ówczesnej wersji ustawy stanowił o oświadczeniu potwierdzającym, że dołączone do zgłoszenia dokumenty finansowe spełniają wymogi określone w ustawie o rachunkowości. I rzeczywiście Sądy wymagały takich oświadczeń przy składaniu sprawozdań finansowych za 2017 r. Przepis ten od marca 2018 r. nie uległ zmianie, ale zmieniły się inne przepisy dotyczące sprawozdań finansowych. Wpłynęło to również na formę składanych oświadczeń. Czy wiesz jak sporządzić sprawozdanie finansowe. Przeczytaj nasz wpis. Kto i w jakiej formie składa oświadczenie o poprawności dokumentów finansowych? Oświadczenie składa się elektronicznie, na koncie w portalu finansowym, w którym dokonywane jest zgłoszenie sprawozdania finansowego. Nie trzeba więc tworzyć dokumentu elektronicznego ani papierowego. Obowiązana jest do tego osoba zgłaszająca sprawozdanie finansowe. Tą osobą może być np. członek zarządu, prokurent czy profesjonalny pełnomocnik. Czy wiesz jak podpisać sprawozdanie finansowe? Czytaj tutaj. Zgłoszenie sprawozdania finansowego do Repozytorium Dokumentów Finansowych Zgłaszanie sprawozdania finansowego w RDF następuje w czterech krokach. W kroku trzecim wyświetla się następujący komunikat: Oświadczenie osoby (osób) podpisującej zgłoszenie. Oświadczenie będzie podpisane razem ze zgłoszeniem. W tym miejscu osoba zgłaszająca sprawozdanie finansowe oświadcza po pierwsze, że dołączone do zgłoszenia dokumenty spełniają wymogi określone w ustawie z dnia 29 września 1994 o rachunkowości. Oprócz powyższego oświadczenia pojawia się szereg oświadczeń. Dotyczą one każdego dołączonego dokumentu. W tym miejscu należy zaznaczyć właściwe pole: Oryginał dokumentu został podpisany przez kierownika jednostki w rozumieniu pkt 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości Dokument nie posiada wszystkich wymaganych podpisów Zaznaczając drugą opcję należy wskazać kto nie podpisał dokumentu oraz z jakiej przyczyny. Nowe zasady składania sprawozdań finansowych Oświadczenia składane ze sprawozdaniami finansowymi nie wymagają więc ani szczególnej formy, ani podpisu wszystkich członków zarządu. Nowe przepisy ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym oraz ustawy o rachunkowości uprościły więc obowiązek dołączania tych oświadczeń do zgłoszenia sprawozdania finansowego. Jednostki mikro w 2020 r. Jednostkami mikro - w świetle art. 3 ust. 1a ustawy o rachunkowości - są: 1) spółki, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy (tj. spółki handlowe - osobowe i kapitałowe, w tym również w organizacji, spółki cywilne), inne osoby prawne, a także oddziały przedsiębiorców zagranicznych w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, jeżeli jednostki te w roku obrotowym, za który sporządzają sprawozdanie finansowe, oraz w roku poprzedzającym ten rok obrotowy, a w przypadku jednostek rozpoczynających działalność - w roku obrotowym, w którym rozpoczęły działalność, nie przekroczyły co najmniej dwóch z następujących trzech wielkości: a) zł - w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego, b) zł - w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy, c) 10 osób - w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty; 2) stowarzyszenia, związki zawodowe, organizacje pracodawców, izby gospodarcze, fundacje, przedstawicielstwa przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, społeczno-zawodowe organizacje rolników, organizacje samorządu zawodowego, organizacje samorządu gospodarczego rzemiosła i Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych - jeżeli nie prowadzą działalności gospodarczej; 3) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, które stosują zasady rachunkowości na podstawie art. 2 ust. 2 ww. ustawy - w stosunku do których organ zatwierdzający podjął decyzję w sprawie sporządzania sprawozdania finansowego w formie uproszczonej dla jednostek mikro. Jednostkami mikro - w świetle art. 3 ust. 1b ustawy o rachunkowości - są również jednostki, wymienione wyżej w pkt 1, które: 1) za poprzedni rok obrotowy sporządziły sprawozdanie finansowe w formie uproszczonej dla jednostek mikro oraz 2) w roku obrotowym, za który sporządzają sprawozdanie finansowe, albo w roku poprzedzającym ten rok obrotowy przekroczyły dwie z następujących trzech wielkości: a) zł - w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego, b) zł - w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy, c) 10 osób - w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty.

art 3 ustawy o rachunkowości